Iedereen bij Paal Centraal dacht dat ze eindelijk van het derde team af waren. PC3, het team dat al zo vaak voor verrassingen had gezorgd, leek voorgoed verdwenen in de archieven van de clubgeschiedenis. Maar niets bleek minder waar. Voor één keer verzamelden ze zich nog, in top vorm, voor een episch afscheid: de afscheidswedstrijd tegen de recreanten.
De recreanten raakten in paniek. Tijdens hun voorbereiding grepen ze naar onorthodoxe middelen: ze stalen onze wisselspelers en rekruteerden zelfs competitietoppers uit het eerste team. Tot zo ver de “recreanten”.
Maar PC3 liet zich niet zomaar kennen. Integendeel, ze waren juist extra gebrand om te vlammen. De takkietiek (tactiek) was kraakhelder: we gingen tegen opstellen. Maar de recreanten hadden het in de smiezen en besloten dan ook maar niet op te stellen. Dus werd het tijd voor plan B: intimidatie, en met succes. De recreanten trokken zich langzaam terug naar hun desbetreffende helft.
Toch kwamen zij als eerste tot scoren. Maar PC3 reageerde direct, geleerd uit hun eerdere strijd tegen Achilles. Toen de regen begon te vallen, kwam Manuela pas echt op dreef met haar schot maar PC3 bleef dapper mee scoren. Demi onderschepte op prachtige wijze een bal bedoeld voor Sanne (take that “recreanten”). Waarna PC3 met 5-6 de rust in ging.
Na rust sloegen de recreanten terug. Met doorlopers en schotjes wisten ze uit te lopen naar 10-6. Maar PC3 gaf niet op. Dankzij blokjes van Nathan en een paar geplette tenen van Niels kwamen ze terug tot 11-10. De spanning was om te snijden!!!
En toen een mooi moment. Een dubbele publiekswissel voor Manuela en Nick, die volgend jaar afscheid nemen van de club. Ze kregen een warm applaus en prachtige wilde bloemen als dank voor hun inzet. Een waardig afscheid voor onze twee recreanten.
De “recreanten” trokken uiteindelijk aan het langste eind, met een laatste prachtig schot van onze voorzitter vanaf de middenlijn: 15-12.