Wat een dag om een wedstrijd te spelen! Meerdere factoren maakten deze wedstrijd bijzonder. Om te beginnen was het 4 januari, en niet iedereen had de kans gehad om volledig van de vakantie te genieten. Na twee weken zonder korfbaltraining (op Nathan na, die de dag ervoor nog op het NSKK speelde), was het even wennen om weer op de gladde zaalvloer van X te staan. Voor de wedstrijd werd ons nog gevraagd of de vloer schoongemaakt moest worden. De hockeybloedspetters lagen er namelijk nog, gecombineerd met de bekende wirwar van strepen, wat de vloer een haast feestelijk uiterlijk gaf.
Een ander noemenswaardig punt: iedereen was aanwezig. Twee coaches, zes dames, zes heren — en allemaal inzetbaar. Dat gebeurt niet vaak! Ik durf bijna met zekerheid te zeggen dat dit de eerste keer dit jaar is. Naast het complete team was er ook het nodige publiek om ons aan te moedigen.
Na het fluitsignaal begon de wedstrijd rustig. Beide teams moesten duidelijk wennen aan het sporten met de extra kerstkilo’s. Zoals gebruikelijk duurde het niet lang voordat de tegenstanders doorhadden hoe glad de vloer was. Tijdens het praatje van Melle en Tim waren we al gewaarschuwd voor het fysieke spel van deze ploeg. En Rotterdam stelde niet teleur: duwen, trekken, het zat er allemaal in. Op het nippertje ontkwam de tegenstander aan een gele kaart.
Ook wisten we al dat WION in hun twee vorige wedstrijden een enorm hoog doelsaldo had behaald. Al snel werd duidelijk hoe dat kwam. De heren schoten moeiteloos van de midden- en zijlijn, terwijl de dames zich richtten op doorloopballen. Toch wist Paal Centraal goed stand te houden. Aan beide kanten werden mooie doelpunten gemaakt, inclusief een doorloopbal van onze kant. Hierdoor bleef het verschil lang beperkt tot twee punten. Helaas begon WION in de laatste 15 minuten sterk uit te lopen, wat resulteerde in een eindstand van 9-14.
Om het vakantiegevoel nog een beetje vast te houden, keken we na de wedstrijd met z’n allen naar Wie is de Mol. Hierbij mocht de popcornmachine natuurlijk niet ontbreken.