Uit tegen Achilles konden we even proeven van een zaalvloer met grip die alleen in mythes en legendes voorkomt, dit weekend weer terug op onze oude vertrouwde schaatsbaan. Gelukkig leek die ietsje minder schaatsbaan dan normaal. Zou het thuisvoordeel op deze mooie thuiszaterdag dan zorgen voor dat ene puntje verschil waar het de vorige keer bleef liggen?
De eerste helft verliep goed, de wedstrijd ging gelijk op. Het ene vak van Achilles werd aan de ketting gelegd, de ander kon met enig gemak scoren door een schutter die een soort quantumverbinding met de korf had en alles door het mandje poeierde van negen meter of verder. En dus liep de wedstrijd heel gelijk op: steeds twee punten voor de ene ploeg, twee punten voor de andere. In de laatste tien minuten voor rust wist PC de ban te breken en een keer tegen de wisselwerking in te scoren, waardoor de ruststand uitkwam op 8-5.
Helaas liep het in de tweede helft even wat anders. Wissels bij Achilles zorgden er mede voor dat de heen-en-weer-scorende balans van de eerste helft weg was. Veel aanvallen van PC strandden een tijd lang na één poging, waardoor Achilles het gat kon dichten en uiteindelijk op een vrij comfortabele voorsprong kwam; mede door de eerdergenoemde sluipschutter van een heer die in mijn hoofd zo ongeveer alle doelpunten heeft gemaakt. Op het einde werd er nog wat bijgescoord, maar de eindstand kwam uit op 13-15. Toch nog even verder trainen op die tweede helften!