Paal Centraal 1 – Dijkvogels 1

Ik heb wellicht de reputatie dat ik lange wedstrijdverslagen schrijf, dus deze keer zal ik het maar kort houden:

Het weer was zacht en mooi
Handhaving in de poule lastig
En dus begonnen wij juist ijzig scherp

We kwamen tot twee punten voorsprong
Toch ging het aanvallen steeds minder
En werd de grond onder onze voeten instabiel

Terwijl Richards knie bloedde op het veld
Bloedde onze hoop ook
En vlogen de wilde (Dijk)vogels opeens vrijuit

Terwijl de 2e klasse als zand uit onze handen glipten
Zat die warme zon ons juist niet mee
Toch sleepten we ons erdoorheen
Ook door de trouwe invallers (en coach) van PC2

Maar het tij was niet te keren
Geen bal wilde meer raak
Wat ooit een wilde vogel leek
Bleek al snel een genadeloze draak

Toch is er licht aan het einde van de tunnel
En zullen ook wij onze vleugels weer spreiden
In de zaal zullen wij gewoon weer klaarstaan
Om voor het kampioenschap te strijden