Paal Centraal laat zijn tanden zien
Deze zaterdag (d.d. 13 januari) rechtte Paal Centraal de rug. Dit in de uitwedstrijd tegen koploper Korbis. Een wedstrijd waarin je het punt kon proeven. Maar na 60 minuten spelen werd dat punt niet mee naar huis genomen. Een ding staat vast het was een wedstrijd waarin het vlaggenschip van Paal Centraal liet zien wat het in de vorige wedstrijd niet of enkel met vlagen had gedaan: De tanden laten zien en vechten voor die punten!
De wedstrijd in Waddinxveen werd gestart met twee achtereenvolgende succesvolle aanvallen van Korbis. Een twee punten achterstand waar de grote spelers in het groen een groot deel van de wedstrijd tegen aan hebben gekeken. Echter bleek na de vakwisseling het vak van de Maarten en Margot hun zaakjes goed op orde te hebben. Een principe dat men ook in de rest van de wedstrijd terug zag komen en ervoor zorgde dat het degelijk spelende Korbis binnen handbereik bleef.
Na minder dan een helft van een helft gespeeld te hebben was een wissel van de onfortuinlijke Maarten voor Maurits onvermijdelijk. Een wissel die in dat vak lengte bracht en ruimte aan de dames gaf. Terwijl Paal Centraal vlak voor rust aan keek tegen een drie punten achterstand was het de vlugge coaching van leermeester Sies die uitkomst bood. Ruben onder de paal en Jesse vanaf de middellijn die bal hijsen. Zo vertrokken de spelers in het groen een punt rijker de kleedkamer in.
Na de pauze was ook in het andere vak een wissel onvermijdelijk. Het verdedigende werk van Korbis leidde tot te veel fouten aan de kant van Paal Centraal. Casper bracht, op de plek van Ruben, nieuwe energie in het vak. Het waren slingers waarmee Paal Centraal halverwege de tweede helft twee strafworpen versierden. En twee doelpunten van Esmee waarmee de groene tijgers zich op gelijke hoogte brachten met Korbis. Het was voor het laatst in de uitwedstrijd tegen WION dat Paal Centraal zich zo laat in de wedstrijd in deze situatie werkte.
In de laatste fase van de wedstrijd waren het puber keeltjes – geregeld doorspoeld met een slok bier – die Korbis het zetje in de rug gaven. In een hoek van de zaal schoolden zij samen rondom een trommel om te laten horen welke liedjes zij hadden ingestudeerd. Het waren wederom twee doelpunten van Korbis die in de laatste minuten voor de beslissing zorgde. Eindstand: 16:14. De teleurstelling was aldaar.