Dames, mijne Heeren,
Op de gure februariochtend van zaterdag de 3e is het vierde van Paal Centraal (gelukkig allemaal met de auto) afgereisd naar Zuidland om daar ten strijde te trekken tegen ZKV 2. Eenmaal daar aangekomen kwamen we tot de conclusie dat ik het wedstrijd verslag mocht schrijven en we dus (het is inmiddels traditie) moesten winnen. Na discussie over de kleding van onze tegenstanders (ze hadden groene broekjes!) begonnen we met in de eerste aanval Wietse, Matin, Bernice en Myra en in de verdediging Ties, Hessel, Lyanne en Lucia.
In de zevende minuut opende Myra met een afstandsschot de score en stonden we 0-1. Bernice vond dat wel een goed voorbeeld en maakte een minuutje later de 0-2. Daarna was het vak van Ties aan de beurt om aan te vallen en ondanks het feit dat we dat veelvuldig en vaak ook echt mooi deden, duurde het nog bijna een kwartier tot we tot scoren kwamen. Maar na de vijfde kleine pass van Lucia op Ties scoorde hij uiteindelijk met een wegtrekballetje de 0-3. Gevolgd vier minuten later door Hessel die een doorloper naar binnen goed mee kreeg en afmaakte (0-4).
In de laatste vijf minuten gingen Lyanne en haar dame allebei fel voor de bal en stonden ze naast de korf allebei met de handen stevig op de bal te wachten op het oordeel van de scheidsrechter. Deze had echter niet gezien wat er precies gebeurd was maar besloot een sprongbal te geven. De dame van Lyanne vroeg “wat is een sprongbal” waarop de scheidsrechter zei “dit”, floot en de bal omhoog gooide. Van verbijstering ving de dame van Lyanne de bal, maar gelukkig voor ons hadden we de bal snel weer in het andere vak en maakte Myra de 0-5 met een afstandsschot. Met Myra als topscoorder vertrokken we daarna de kleedkamer in (oké, het hoekje van de zaal).
Dennis was eigenlijk wel tevreden. We mochten wat meer scoren maar verdedigend deden we het erg goed. Dus voor de tweede helft: meer punten maken. Ties werd gewisseld voor Niels en Lyanne verliet het veld voor Wiep.
In de eerste minuut van de tweede helft scoorde Matin de 0-6. En na 11 minuten was Wiep achter haar eigen schot aangelopen om hem af te vangen, wat niet nodig bleek, wat hij zat gewoon (0-7). Aan alle mooie dingen komt echter een eind en ZKV opende een minuut later de achtervolging met een afstandschot (1-7).
Het mooiste doelpunt van de wedstrijd is (helaas) voor de heer van Niels want hij maakte de tweede treffer voor ZKV, door zijn eerste schot vanuit het hoekje van het veld, kneiterhard en bijzonder zuiver door het mandje te kanonneren (2-7). Mijn dame vertelde dat hij net terug was van een blessure, dus het was hem ook wel gegund. En gelukkig voor hem, maar helaas voor ons, was hij op schot en maakte even snel de 3-7.
Dus stond het vak van Hessel binnen twee minuten weer in de aanval en Niels maakte even goed wat er mis ging door ook van afstand de 3-8 binnen te slepen. En zo vielen het grootste deel van de doelpunten (5 van de 8) van de tweede helft in drie minuten tijd. Met nog twaalf minuten op de klok was de heer van Matin net iets te behendig en maakte hij een doorloop (4-8) en in de laatste 2 minuten vond Wietse het maar niets dat hij als enige in dat vak nog niet gescoord had dus wipte hij met een keurige doorloper (die door twee heren werd gepoogd te verdedigen, maar waar Wietse netjes tussendoor liep) de 4-9 binnen.
Op weg terug hebben we stiekem nog even de McDonald’s bij Spijkenisse alle verbrande calorieën weer naar binnen gewerkt (een pittige wedstrijd is ongeveer één McWrap met kaas en een portie kipnuggets). Wiep en Niels, bedankt voor het invallen! ZKV, bedankt voor een sportieve, gezellige en groen gekleurde wedstrijd! En iedereen een fijne vakantie!
Lucia