Categorie: Wedstrijdverslagen

Lieve mensen, luister goed,
Sinterklaas brengt een verslag met moed.
Afgelopen zaterdag, in Groot-Ammers ver weg,
Speelde PC1 een pittige wedstrijd, oh wat een pech!

De aanval begon met Tim, Richard, Inez en Isabella,
De verdediging stond stevig met Laura, Sanne, Ruben en Timo, wat een bella!
Triade was de tegenstander, een team vol kracht,
We wisten dat we moesten winnen, maar onderschatten hen zacht.

De start was lastig, we kwamen achter te staan,
Triade speelde goed, wij moesten er hard voor gaan.
De bal was snel weg, de kansen niet groot,
Maar na een kwartier gingen we beter, wat een genot!

We namen de leiding, 7-8 was het rustsignaal,
Maar de aanvallen konden beter, dat was wel het verhaal.
De schoten vielen niet, of kwamen niet goed terecht,
Misschien waren de doelpunten gewoon even echt slecht.

Na de pauze was het tijd voor een nieuwe tactiek,
Mathijs gaf een peptalk, dat bracht wat muziek.
Richard en Nienke kwamen voor frisse energie,
En het spel verbeterde, zo zag iedereen het, zie!

De tweede helft was nog niet perfect, maar wel fijn,
Na een kwartier liepen we echt uit, dat vond iedereen dol-fijn🐬
De eindstand kwam dichterbij, 13-16 op het bord,
De punten gingen mee naar Delft, dat is het woord!

Er is ruimte voor verbetering, dat is wel waar,
Maar de winst was van ons, dat is klaar!
Volgende week knallen we tegen NIO, dat is het doel,
Met vertrouwen en kracht, dat wordt vast weer een leuke boel!

Slayende Groetjes van de sportieve sint

Vandaag stond de uitwedstrijd tegen Achilles op het programma voor PC3.

Een aantal grote mensen zouden zelfstandig gaan, verder reden Niels en Mega Marit vanuit Delft met iedereen die het toch een beetje spannend vond om alleen op pad te gaan. Den Haag is niet zo ver, dus dit moet goed gaan zou je denken. Alleen was de sportcampus Zuiderpark lastig te bereiken voor de auto van Mega Marit.

Eerst reden we de jeugdopleiding van Ado bijna op, dat was toch niet helemaal de juiste sport voor ons. Vervolgens hebben we een bezoekje gebracht aan een Turkse bruiloft en ons zwemdiploma opnieuw gehaald voordat we bij het sportcomplex aankwamen. En dan weet je pas echt waar je staat: breedtesporthal A was de aanwijzing. Dus we hebben alle topsporthallen links laten liggen, en baanden ons een weg naar waar wij thuishoren.

Achilles stond onderaan, dus wij hadden twee doelen meegekregen van coach Melle: ten eerste winnen, en ten tweede het doelsaldo omhooghalen. Het eerste is niet gelukt, het tweede wel. Hiervoor ook dank aan de invallers Saskia, Menno en Werner (die zich weer even helemaal thuis voelde in PC3).

Achilles speelde niet hoe je zou verwachten dat een team speelt dat als laatste in de poule staat. Een aantal mooie schotjes (van afstand) waren voor hen. Bij ons wilden sommige, maar ook niet alle balletjes erin, al waren er wel prachtige kansen en mooie tactische inzichten. In de eerste helft stonden we op een gegeven moment 3 of 4 punten achter en zo gingen we de rust in.

Na een korte rust van een minuut, want uitloop, hebben we niet opgegeven en verder gestreden tijdens de tweede helft. Achilles streed ook verder en een dame van een hoger team wisselde zichzelf erin. Gelukkig hadden we Mega Marit en is deze dame twee keer geblokt door haar. Uiteindelijk is de eindstand 13-12 geworden.

Afgelopen zaterdag moest PC2 op het anti-studentikoze tijdstip van 11:05 (8 uur de wekker op een zaterdag…) aantreden tegen Weidevogels 3. De grip in de zaal bleek daarentegen precies wat we gewend zijn vanuit X: afwezig. Tijdens het inschieten was er nog een F-jes wedstrijd gaande compleet met superspeler (die overigens een eigen doelpunt maakte) wat zorgde voor een hoop geluid op een iets andere frequentie dan we gewend waren. Misschien dat deze omstandigheden ervoor zorgde dat we blijkbaar nog niet helemaal scherp waren, al leek het bij de eerste aanvallen nog best prima te gaan. Er moest weliswaar gezocht worden, maar we hadden goede kansen. Weidevogels besloot echter om gewoon alle doelpunten van de lijn erin te schieten, dus ondanks dat we prima druk leverden in de verdediging stonden we op een gegeven moment 5-0 achter. Iets na 9 minuten viel er dan gelukkig het eerste doelpunt aan de kant van PC.

Toen brak er een lange periode aan waarin het de aanvalsvakken van PC niet lukte om 2 keer achter elkaar te scoren. Veelal was het 1 voor 1 tegen, zo nu en dan 2 tegen, waardoor Weidevogels de comfortabele voorsprong langzaam verder uitbouwde. Het zal dan ook niet verbazen dat deze wedstrijd eindigde in een ruime winst voor Weidevogels.

Deze wedstrijd zal nog goed moeten worden geanalyseerd, zodat we de volgende keer een stuk beter uit de startblokken komen. Bij het terugkijken zijn mij al wat dingen opgevallen om in de thuiswedstrijd te gebruiken. Gelukkig zal het dan op een minder onorthodox tijdstip plaatsvinden en verwacht ik ook geen leger krijsende kinderen tijdens het warmschieten. Dat zijn alvast 2 puntjes in ons voordeel😉.

Op de dag van het teamuitje van PC3 moesten we nog eventjes de tijd vinden om een wedstrijd te spelen tegen Excelsior 7. Van tevoren bereiden we gezamenlijk en als een geoliede machine een heerlijke pastasalade bij onze coach Melle. Dit werd er een salade met voldoende knoflook en rauwe rode ui om onze tegenstanders ver van ons vandaan te houden.

Onderweg van de Balpol naar X kwamen we tot de conclusie dat we voor ons eigen welzijn toch wat verfrissende kauwgom nodig hadden. Helaas was de automaat prima bereid om ons geld in te slikken, maar niet om kauwgom uit te spugen. Nou was mij bekend dat X studenten graag hun schamele centjes afhandig maakt, maar dit ging alle perken te buiten. Het betere duw-en-trekwerk verhielp ons echter uit deze penibele situatie. Dit hadden de tegenstanders waarschijnlijk zeer kunnen waarderen, als zij dit geweten hadden.

Wat meer van zulke onderlinge waardering had geen kwaad gekund. Excelsior 7 kwam chagrijnig en klagend de zaal binnen omdat het zo’n gedoe is om de auto te parkeren op de campus. Alsof wij daar wat aan konden doen. Daarna koloniseerden zij ook zomaar onze zaalhelft met hun tassen en hun warmlooppraktijken. Na het eerste fluitsignaal werd het er allemaal niet veel gezelliger op. Excelsior liet blijken korfbal te zien als een ongecontroleerde contactsport, waarbij zij er niet voor schuwden om hun toevlucht te zoeken tot het hardere geduw, doorslaan, afhouden, ellebogen in gezichten plaatsen, in looplijnen te staan en zo al niet meer. Onderwijl werd elke beslissing van de scheidsrechter luidkeels in twijfel getrokken. Hier was scheids Jodie in de tweede helft helemaal klaar mee, waarna ze (geheel terecht) een gele kaart toonde aan iemand op de bank. Niemand was jaloers op haar dat ze deze wedstrijd mocht fluiten. Het vele lichaamscontact gaf mij wel de mogelijkheid mijn tegenstander straffeloos te weerhouden van een scoringskans door een ongezellig harde schouderduw toe te passen, waarvoor veel dank aan Jodie.

Ondertussen was ons eigen spel echter niet al te best. Als relatief jong team tegenover een aanzienlijk ouder Excelsior hadden we de overhand kunnen hebben. Maar geheel onnodig lieten we ons sterk leiden door het spel van de tegenstanders, waardoor we weliswaar wel tot veel kansen kwamen, maar dit zeker niet altijd mooie kansen waren. Ook rondden we een bedroevend laag aantal kansen af en moesten we het helaas al na 20 minuten zonder onze Nathan stellen. Zijn enkel is jammerlijk gesneuveld. Natuurlijk wisten onze ervaren tegenstanders er af en toe wel een balletje in te prikken vanaf een meter of 13. Zo werd de eindstand een teleurstellend en zwaarbevochten 8 tegen 8, waarbij Niels in de laatste minuut gelukkig nog de gelijkmaker wist te scoren.

Na de wedstrijd reisden we per fiets naar Lyannes huis, waar ons een slaapfeestje te wachten stond! Lyannes gastvrijheid werd rijkelijk beloond met twee blikjes Ice die ze mocht trekken. Ook hebben we genoten van een heerlijke cocktail bestaande uit onder andere sinaasappelsap, sojasaus, pisang ambon, knoflooksaus, rode vermouth en meer zout dan in de Dode Zee. Dit trauma zal mijn smaakpapillen nog lang achtervolgen.

Op een mooie zaterdagavond, na een frisse hap orzo en meerdere tassen publieksbier in de hand vertrok PC1 naar X voor wat een leuke pot zou worden. Met Marlon Hoffstadt en zonder wedstrijd voor ons bereidden we ons voor op Olympia. We wisten al wel dat we deze wedstrijd moesten winnen, maar wij zijn nog wel eens goed in tegenstanders onderschatten dus we begonnen met extra focus. We kwamen 0-1 achter, maar dat was dan ook het enige moment dat we hebben achtergestaan. BOEM 7-1, dat kán niet meer misgaan. We lieten Olympia helaas een beetje terugkomen na een time-out en maakten hier en daar onnodige verdedigende foutjes. Ruststand 14-8. We kregen op onze kop, het kan namelijk allemaal wel weer een stukkie scherper. We begonnen namelijk goed. Kom op zeg.
Nadat Richard een erg mooi versierde stip scoorde en het 20-9 werd, kwam Kees de FeestGeest langs en stond het volgens de scheids 20-10, joe wisselen!
Ruben had nog een erg mooi blokkie en Stu deed een wedstrijd met Lau wie de meesten goals kon maken in één wedstrijd.
Helaas voor Tim en Isabella geen speelminuten, iedereen was lekker bezig in het veld.
We liepen uit tot de historisch hoge score van 35-13, een record voor de Palers.
Bedankt iedereen die ons kwam aanmoedigen, bedankt Floor en Sjoerd voor het reservezitten (en Sjoerd voor een aantal speelminuten), en een speciale shoutout naar het fantastische publiek met goeie slogans op kartonnen borden die later gerecycled werden als SG-onderzetter. (Zie beelden PC3 minuut 14:25).

Op een regenachtige zaterdagavond, 23 november om precies te zijn, mocht PC1 alweer voor diens 3e wedstrijd van het zaalseizoen aantreden. Maar eerst was het al om 12 uur tijd om PC2 (en een bekende scheidsrechter) aan te moedigen. Na een mooie pot gezien te hebben, sommige spelers die even nog een dutje hadden gedaan, en vele uren later, was het tijd voor het vlaggenschip om te laten zien wat het waard was.

De wedstrijd begon met een 2 – 0 achterstand. Conventus dacht even dat ze een goede dag gingen hebben en dat gevoel hebben ze waarschijnlijk de hele eerste helft weten te behouden. PC1 wist nog niet het overwicht qua niveau om te zetten in de score. Waar het aan lag weet ik ook niet lieve lezers, maar in de rust stond het maar 7-8… Zeker niet de tussenstand waar op gehoopt was door PC1.

In de tweede helft kwam PC1 los. Meteen de eerste aanval startte met een afstandschot van Timo, waarna we langzaam de voorsprong uit wisten te bouwen. Ondanks een periode waarin lange tijd niks gescoord werd door PC1, eindigde de wedstrijd in een 12 – 20 winst. PC1 liet zien toch duidelijk de betere partij te zijn, ondanks dat het af en toe wat stroef liep.

Dank aan de aanwezige trouwe supporters 💚 Volgende week 19:10 in eigen hal tegen Olympia, be there!