De recreantenclash!
Dinsdag was het eindelijk zover: dé wedstrijd van het seizoen, de recreantenwedstrijd! De oorspronkelijke tegenstander had op het laatste moment afgezegd, maar gelukkig waren er genoeg Groene Tijgers opgetrommeld om de wedstrijd tóch door te laten gaan. En dat beloofde een spektakel te worden.
De avond begon groots met een aankondiging over de speakers. Eerst werden de Tijgers voorgesteld: Nynke, Saskia, Marit R, Ilze, Jeffrey, Thibault, Nathan en Barton. Daarna volgden de Paalers, die in hun prachtige tenue – gesponsord door niemand minder dan EasyToys – het veld betraden. Dit sterrenteam bestond uit Julia, Marit vD, Lyanne, Sophie, Nick, Menno, Jasper, Niels en Martijn. Met alle formaliteiten achter de rug kon de strijd losbarsten.
Een spannende start
Beide teams bleken in de beginfase aan elkaar gewaagd. Het duurde dan ook even voordat de eerste punten op het bord stonden. Terwijl Jasper meerdere keren de korf wist te vinden, had Tijger Saskia iets minder geluk. De bal raakte steeds de binnenkant van de korf, maar wilde er maar niet doorheen. Dit werd pijnlijk onderstreept door het emotionele commentaar vanaf de zijlijn:
“Oeeeeh!”
“Jaaaaa, ooeeeh!”
“Pffffff!”
“Aaaah neeee!”
“Jaaa, goeddd aaah!”
“Ahhrgggg!”
“Wat doe je met me?!”
Het duel der Marits
Temidden van deze emotionele rollercoaster vond hét moment van de wedstrijd plaats. De Paalers hadden de bal, Marit schoot… maar werd geblokt door de andere Marit! Dit leidde tot de constatering vanaf de zijlijn: “Ha, onze Marit is beter!” Op het eerste gezicht misschien niets bijzonders – dit gebeurt immers bij elke PC3-training. Maar, beste lezers, dit keer waren het de kleine armpjes van Mini Marit die de lange armen van Mega Marit wisten te temmen.
Toch wisten de Paalers langzaam maar zeker afstand te nemen van de Tijgers. Zeker toen Mega Marit besloot dat ook zij kon blokken, en er plots vanaf de kant werd geroepen: “Ha, nu is het 1-1!”
Spionage en tactische geheimen
In de rust werd er hard gewerkt aan de strategie. De Tijgers bogen zich over een serieus tactisch plan en namen de mysterieuze “ka ka bal” nog eens grondig door. De Paalers kozen een andere aanpak: zij probeerden de tactiek van de tegenstander te achterhalen… naar verluidt door gewoon een oortje tegen de deur te leggen.
De beslissing
In de tweede helft vergrootten de Paalers hun voorsprong, ondanks de lange aanvallen van de Tijgers en hun befaamde “ka ka bal”. Maar Mega Marit was nog niet klaar. Met een laatste krachtsinspanning schoten haar armen opnieuw uit boven de kleine armpjes van Mini Marit. Dit leidde tot een triomfantelijke opmerking van Martijn: “Ha, 2-1! Wij hebben nu de betere Marit!”
Mini Marit was niet van plan dit zomaar te laten gebeuren en beloofde: “Ik pak jou nog wel.” Waarop Sophie toevoegde: “Je hebt mijn toestemming om hem een duw te geven.”
Toen de scheids het eindsignaal gaf, had hij zichtbaar medelijden met de Tijgers. “Jullie hadden in die laatste aanval écht wel een puntje verdiend,” zei hij. En alsof het lot ermee speelde, kregen de Tijgers dat punt na de wedstrijd alsnog – een punt dat wonderbaarlijk genoeg voor zes telde.
Zo eindigde deze legendarische avond met een magische eindstand: 12-12.
