’t Capproen 1 – Paal Centraal 1

Na de thuiswedstrijd maar net te hebben gewonnen van het clubje uit Hellevoetsluis, had PC1 wat goed te maken. We speelden deze wedstrijd op een random donderdag omdat de spelers van ‘t Capproen helaas een dubbele planning hadden op de dag waarop de wedstrijd eigenlijk gespeeld zou gaan worden, namelijk een festival wat toch iets meer prioriteit had. Maar goed, eenmaal afgereisd naar het o zo mooie Hellevoetsluis waar de zon altijd schijnt, bleek het Capproen serieus te zijn ingesteld om deze wedstrijd te gaan winnen. Ze hadden namelijk maar net de eerste wedstrijd tegen Conventus gewonnen om vervolgens de tweede met meer verschil te verliezen, waardoor ze opeens onderaan in de poule stonden. Bij ons was de sfeer er nog niet helemaal in doordat het toch wel erg leuk was de eerste 3 kwartier grapjes te maken over iets met drillrap en een pokke stad, maar ook vooral te knuffelen met onze liefste supporter: Donna! Toen de schoenen eenmaal aangingen was het echter gelukkig snel serieus en konden we van start. De eerste helft kwamen we goed uit de startblokken, maar verdedigde het Capproen ook erg sterk. Er werd hard geknokt voor de doelpuntjes, terwijl we het verdedigend goed volhielden. Door de achterstand wilde het Capproen toen een standje omhoog gaan, maar dat werd helaas vertaald in fysieker spel. In de rust stond we met 5 punten voor en we waren niet van plan dit meer weg te geven. Doordat het fysieke spel niet werd afgestraft en de frustraties opstapelden, werd het uiteindelijk grimmig op het veld. Helaas liep dit zo erg op dat bij een actie van Nienke ze van beide kanten omver werd geduwd, waardoor ze geblesseerd het veld moest verlaten. Hierna was het dan ook klaar met de pret. De wedstrijd werd uiteindelijk ruim gewonnen door ons (8-15), maar het voelde toch erg sterk als verliezen met onze nu geblesseerde Nienke. 

Een wedstrijd tegen Capproen kan ik natuurlijk niet afsluiten zonder onverstaanbare taal uit te kramen, dus hierbij: het was geen bomboclat wedstrijd, maar ewa ja. We zien ze komend seizoen waarschijnlijk niet meer terug 😉 kleine mic drop, boem.

Recreanten – Paal Centraal 3

Iedereen bij Paal Centraal dacht dat ze eindelijk van het derde team af waren. PC3, het team dat al zo vaak voor verrassingen had gezorgd, leek voorgoed verdwenen in de archieven van de clubgeschiedenis. Maar niets bleek minder waar. Voor één keer verzamelden ze zich nog, in top vorm, voor een episch afscheid: de afscheidswedstrijd tegen de recreanten.

De recreanten raakten in paniek. Tijdens hun voorbereiding grepen ze naar onorthodoxe middelen: ze stalen onze wisselspelers en rekruteerden zelfs competitietoppers uit het eerste team.  Tot zo ver de “recreanten”.

Maar PC3 liet zich niet zomaar kennen. Integendeel, ze waren juist extra gebrand om te vlammen. De takkietiek (tactiek) was kraakhelder: we gingen tegen opstellen. Maar de recreanten hadden het in de smiezen en besloten dan ook maar niet op te stellen. Dus werd het tijd voor plan B: intimidatie, en met succes. De recreanten trokken zich langzaam terug naar hun desbetreffende helft.

Toch kwamen zij als eerste tot scoren. Maar PC3 reageerde direct, geleerd uit hun eerdere strijd tegen Achilles. Toen de regen begon te vallen, kwam Manuela pas echt op dreef met haar schot maar PC3 bleef dapper mee scoren. Demi onderschepte op prachtige wijze een bal bedoeld voor Sanne (take that “recreanten”). Waarna PC3  met 5-6 de rust in ging.

Na rust sloegen de recreanten terug. Met doorlopers en schotjes wisten ze uit te lopen naar 10-6. Maar PC3 gaf niet op. Dankzij blokjes van Nathan en een paar geplette tenen van Niels kwamen ze terug tot 11-10. De spanning was om te snijden!!!

En toen een mooi moment. Een dubbele publiekswissel voor Manuela en Nick, die volgend jaar afscheid nemen van de club. Ze kregen een warm applaus en prachtige wilde bloemen als dank voor hun inzet. Een waardig afscheid voor onze twee recreanten.

De “recreanten” trokken uiteindelijk aan het langste eind, met een laatste prachtig schot van onze voorzitter vanaf de middenlijn: 15-12.

Achilles 6 – Paal Centraal 3

Het was warm, erg warm. Onze tegenstanders hadden het ook erg warm. Toch deden wij ons best om te scoren, de tegenstander ook. Het stond lange tijd gelijk maar toch wisten onze groene tijgers in de tweede helft los te komen. Achilles had het nog steeds warm, en besloot ons lekker uit te laten verdedigen om vervolgens 2 keer te scoren vanuit het hoekje. Hiermee eindigde de wedstrijd met 12 – 12.

Had ik al gezegd dat het warm was?

Ondanks dat wil ik natuurlijk al onze spelers, onze coaches en ons prachtige publiek bedanken voor afgelopen jaar!

Paal Centraal 1 – OZC 1

Op een zonnige zaterdagmiddag mocht PC1 voor de tweede keer op rij aantreden tegen OZC. Anders dan de vorige keer werd er in Delft gespeeld in plaats van Rotterdam én was PC1 niet brak van een zeker Groenfeest. Of ze dan niet ergens anders een kater aan hebben overgehouden kan ik u niet vertellen. Wat ik wél weet, is dat de scheids niet brak was. Vlijmscherp handhaafde deze meneer vrijwel meteen de regels. Ruben, die als wisselspeler coachend langs de lijn stond, werd na 2 minuten al naar de bank gestuurd omdat hij volgens het formulier een wisselspeler was en geen staf. Mokkend ging meneer de CTZ zitten.

Ik heb mij laten vertellen dat PC1 een week eerder goed startte, en dat was deze zaterdag niet anders. Mooie aanvallen werden opgezet en vele kansen werden genomen. Helaas werden deze kansen niet benut, want de bal vloog zelden in de korf. Gelukkig was dit bij OZC niet heel anders. Een snelle eerste goal die zij vanuit een afstandschot maakten (het gaat nog steeds over korfbal mensen) zette niet de toon voor de eerste helft, want ook OZC scoorde moeizaam. Wel moet ik daarbij zeggen dat ze 5x gescoord hebben voordat het uiteindelijk 2-0 werd, want de scheids vond het heerlijk om de puntjes van de tegenstander van Timo af te fluiten voor verdedigd. Het werd toen vrij duidelijk dat de coach van OZC 1 niet blij was met de scheidsrechter, een terugkerend thema van deze wedstrijd.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik de precieze ruststand niet meer weet, wel wist PC1 op tijd de korf te vinden en ik geloof dat ze na 30 minuten zelfs een voorsprong hadden. De echte sensatie begon iets vóór rust. Weet je nog dat ik zei dat de scheids vlijmscherp was? Hij zag zelfs 40 seconden voor rust dat de coach van OZC met zijn grote teen in het veld stond. De scheids handhaafde fier de regels en trok een gele kaart voor de heer Meulmeester (de coach van OZC, niet onze Meulmeester). En weet je nog dat ik zei dat de coach van OZC niet blij was met het fluitwerk van de scheids? Dat maakte hij zodra de rust begon nog even duidelijk door het veld in te marcheren en in het gezicht van de scheidsrechter te brullen. De scheidsrechter had de gele kaart praktisch gezien nog in zijn handen en toverde deze weer tevoorschijn, waardoor de coach van OZC het veld mocht verlaten. Dat moest hem na de rust nog wel even duidelijk gemaakt worden, want hij stond bij de start van de 2e helft weer klaar langs de lijn.

Beide teams begonnen dus zonder coach aan de tweede helft van de wedstrijd. Even leek PC1 de voorsprong in stand te houden, maar OZC had een troef achter de hand die 20 minuten voor tijd ingezet werd: OZC 2. Als een soort avondvierdaagse kwamen ze samen aanwandelen, warmlopen en er werden 2 wissels ingezet. Die namen helaas OZC op sleeptouw en uiteindelijk moest PC1 de winst uit handen geven. Eindstand: 11-14 en meer verbrande koppies dan puntjes voor PC1.

Paal Centraal 3 – KZ Danaïden 9

Daar stonden we dan: de laatste thuiswedstrijd van het seizoen. De spanning? Om te snijden. De opdracht? Winnen, om nog een kans te maken op het kampioenschap. In eigen hand hadden we het niet meer, maar hé… als Ajax een titel kan laten glippen, dan kan Excelsior dat ook. Toch?

Vol goede moed begonnen we aan de wedstrijd. Alleen… de goals bleven even op zich wachten. PC3 creëerde met chirurgische precisie een paar fraaie kansen en wist ook te scoren. Maar de tegenstander? Die ramde ze er gewoon van afstand in. Geen genade. En zo gingen zij met een voorsprong de rust in.

In de kleedkamer kregen we de gouden tip: “Meer dubbelen en dan goed aanleggen.” Klinkt logisch. Dus hup, dat probeerden we. Maar het zat niet mee. Totdat onze coach de time-out-kaart trok. Verwacht je een tactisch masterplan? Nee hoor. De time-out werd benut om onze vertrekkende helden in het zonnetje te zetten, mét vuurwerk en gezang van onze groene hooligans op de achtergrond. Kippenvel!

Dat emotionele moment leek ons nog net dat laatste zetje te geven… maar helaas, de overwinning bleef uit. PC3 moest de laatste thuiswedstrijd afsluiten met een verlies. Ai.

Na de wedstrijd namen we nog even de tijd om stil te staan bij het vertrek van onze groene tijgers én natuurlijk onze coaches. Want afscheid nemen doet pijn, zeker als ze naar DES gaan.

Ilze, Lyanne, Marit, Sophie, Niels en Sander: bedankt voor jullie inzet, energie en groene flair de afgelopen jaren.
Melle en Tim: bedankt voor jullie geduld, coaching en gezelligheid.

Gelukkig mogen we zaterdag nog één keer knallen, echt de aller-allerlaatste keer. Zet de tissues maar klaar 🥲💚

Paal Centraal 1 – Conventus 1

Op een niet zo zonnige zaterdag mocht PC1 alweer haar laatste wedstrijd spelen tegen Conventus 1 uit Zwijndrecht. De eerste veldwedstrijd tegen dit team verliep niet erg soepel, al werd er wel gewonnen. Aan de Groene Tijgers dus de taak om te laten zien wat zij in hun mars hadden! Al snel scoorde Inez een prachtig doelpunt! Niet veel later kwam ook onze CTZ tot scoren met zijn kenmerkende wegtrekbal. Nu was het de taak van het andere vak om de score door te zetten. Laura en Tim namen deze taak zoals altijd erg letterlijk en wisten over de gehele wedstrijd meerdere doelpuntjes mee te pikken. Ook in het andere vak stond Stuart niet stil en wist met zijn kenmerkende mortieren de korf en tegenstander te verrassen en zo kon de voorsprong uitgebreid worden. Vervolgens gebeurde er iets wat niemand zag aankomen: onze Richard maakte een doelpunt vanaf de middenlijn en de aanval erna wist Isabella een prachtige doorloop te scoren! Ook Leonie wist de tegenstander in de bek te spugen en pikte een mooi doelpuntje mee!

Deze wedstrijd was helaas ook de allerlaatste wedstrijd bij PC voor Isabella, Laura, Richard, Stuart en Tim. Ik heb ervan genoten om meerdere jaren met jullie in het team te zitten en hoop jullie volgend jaar nog veel te zien bij PC activiteiten! Invallers, reserves en publiek bedankt voor jullie inzet en steun het gehele jaar! Oh ja, ik was zelf in Den Haag tijdens de wedstrijd, dus het kan zijn dat ik af en toe niet goed kon zien wat er gebeurde op het veld…