Deze zaterdag speelden we voor de tweede keer tegen Avanti, dit keer uit. Gelukkig is het op fietsafstand, dus hebben we allemaal een enigszins regenachtige warm-up op de fiets gehad.
We vermoedden dat dit de moeilijkste en gelijk de belangrijkste wedstrijd van het seizoen zou worden. De vorige wedstrijd tegen Avanti hadden we met 1 punt verschil gewonnen, en voor de rest hadden we allebei to nu toe alles gewonnen.
De wedstrijd begon moeizaam. Veel meer dan 1 schot per aanval wilde niet lukken, en Avanti was sterk aan het verdedigen. Wij verdedigde ook sterk maar dat mocht helaas niet baten, want Avanti kreeg de afstandschoten er wel in. Na ruim 10 minuten stonden we 4-0 achter. Tijd voor een time-out. Met net wat meer positieve energie gingen we weer door. Avanti wist er nog 5-0 van te maken, maar daarna is een hele tijd niks gescoord. Beide kanten verdedigde goed en er waren veel onderscheppingen. En dan eindelijk: Julie schiet een prachtig balletje erin! 5-1. Met wat meer zelfvertrouwen gaan we door, en uiteindelijk gaan we de rust in met 7-2.
In de rust spreekt Lars ons nog wat moed in: Het kan nog.
Het begin van de 2de helft ging gelijk op. Vooral Julie en Melle lukten het om te scoren, maar die zaten wel in hetzelfde vak. Het andere vak creëerde wel mooie kansen, maar had moeite met de afronding. Nog steeds vielen er niet veel punten aan beide kanten, en was er over de verdediging niks te klagen. Na ongeveer een kwartiertje was het 9-4. Hierna begon Avanti ineens weer raak te schieten en liepen ze uit tot 14-5. Nu het einde naderde lukte het ook eindelijk in het andere vak om de bal erin te krijgen, maar de afstand was al veel te groot. Eindstand: 16-8.
Bedankt Femke, voor het reserve zitten en Chris voor het brengen van de shirtjestas 🙂