Deze week was het weer tijd om tegen Madjoe te spelen, waar we het bij de uitwedstrijd zwaar tegen hadden gehad. Helaas was ons team niet helemaal compleet, maar gelukkig waren er invallers die klaar stonden om met ons de strijd aan te gaan. Ook was er veel publiek gekomen en was zelfs onze fantastische groene tijger mascotte aanwezig. De sfeer zat er goed in en de eerste helft was dan ook spannend. In tegenstelling tot de vorige keer waren de teams nu overduidelijk gewaagd aan elkaar. In de rust stond Paal Centraal op 1 punt achterstand (8-9), maar helaas werd het na de rust een stuk zwaarder om bij te blijven. Het lukte ons helaas niet om mee te blijven scoren, al bleven we op elk ander front sterk spelen. Ondanks dat er gevochten werd tot het einde moesten we het doen met een eindstand van 11-17. Toch mogen we trots zijn op onze prestatie en hebben we laten zien dat we thuishoren in de top 3 van onze poule. Ook de uitslagen van de andere wedstrijden in de poule laten zien dat er nog van alles mogelijk is. Over twee weken worden we ook weer thuis op de proef gesteld en dan door de nummer 1, GKV. Ik weet zeker dat ook die wedstrijd nog niet zomaar gespeeld is.
DES (D) 5 – Paal Centraal 2
Over de laatste veldwedstrijd op zaterdagochtend 14 oktober bij DES kan veel gezegd worden, maar ik zal als aanvoerder van dit prachtige team maar beginnen bij het begin.
Ergens tussen 1997 en 2004 werden tien spelers geboren die hun hele leven een eigen pad bewandelden en elk op een eigen manier in aanraking zouden komen met korfbal. Ze hadden nog geen idee dat ze ongeveer twee decennia later samen in een team zouden komen en de strijd zouden aangaan voor het kampioenschap van hun leven. Op 9 september 2023 stonden ze dan eindelijk voor het eerst daar op het veld en wisten ze op het allerlaatste moment te winnen van Dijkvogels 3. Ook de wedstrijd tegen Avanti 5 die daarop volgde werd nog maar net gewonnen. Tegen DES 5, het team dat nu laatste stond, wonnen we iets ruimer, maar de week daarna speelden we dan toch opeens gelijk tegen Dijkvogels. Tegen Avanti wisten we vervolgens wel weer te winnen met twee punten verschil en nu brak dat cruciale moment aan waar we ons hele leven naar toegewerkt hadden (met de nadruk op BRAK).
Het was iets voor elven op zaterdag 14 oktober, de dag waarop we zouden spelen om het kampioenschap. Er stond aardig wat wind en af en toe BRAK er een zonnestraal door de wolken. Daar stonden die kleine jongens en meisjes dan, twee decennia later, nu groot geworden, met kleine oogjes op een veld met heel veel enthousiast publiek langs de kant. Dit was het moment, nu moest het gebeuren! De scheidsrechter floot in! En hard ook! En lang! Wauw, wat was dat intens en blijkbaar bracht ons dat een beeeetje van het paadje. Al die jaren had het geduurd om de tien paden van deze spelers samen te brengen en nu BRAK er complete chaos uit. Laten we niet te veel woorden vuil maken aan wat zich precies afgespeeld heeft op deze veelbewogen dag. Het volstaat om te zeggen dat we, ondanks de omstandigheden, hebben gevochten tot de allerlaatste minuut (en dat deze jongens en meisjes iets meer moeten gaan trainen op iets genaamd “strafworpen scoren”). Het kampioenschap was binnen en dat was het enige wat echt van belang was. Er werd die dag nog lang over de gebeurtenissen van deze dag nagepraat, tevens ook onder het genot van een lekkere pannenkoek (persoonlijk vond ik vooral de pannenkoek met extra patat en zonder pannenkoek erg lekker!).
Helaas zal deze aanvoerder dit fantastische team gaan verlaten en betekent dit dat onze paden zich weer zullen scheiden. Gelukkig krijgen jullie voor mij een geweldige speler in de plaats die ook bij deze kampioenswedstrijd onmisbaar was als invaller. Uiteraard zal ik wel zo veel mogelijk wedstrijden in het zaalseizoen komen kijken en dat is een belofte die ik niet zal BRAKken… breken, sorry, blijft lastig. Wie weet kruisen onze paden weer in de toekomst. <3
Jullie lieftallige aanvoerder,
Stuart
Paal Centraal 1 – DSO (K) 1
Op wederom een warme zaterdagmiddag was het dan alweer tijd voor de laatste wedstrijd van het seizoen. Na de bijna ongeloofwaardige 20-5 overwinning van PC2 op ALO konden we met de hele selectie beginnen aan de voorbereiding. En wat een voorbereiding was het. Na een motiverende polonaise en een intrigerend ketchupverhaal waren we helemaal klaar voor de wedstrijd. En die begon meteen met doelpunten voor Paal Centraal. De hele eerste helft schommelden we tussen een kleine voorsprong en gelijkspel en in de rust stond het dan ook 8-8. In de tweede helft liep de spanning op maar werd er minder gescoord. Toch wisten we DSO onder bedwang te houden en kwamen we op drie punten voorsprong. Het werd nog even spannend op het einde toen ze weer terugkwamen tot één punt verschil, maar vrijwel gelijk daarna floot de scheidrechter voor het einde van de wedstrijd. We hadden onze laatste wedstrijd gewonnen met 12-11!
We hadden dit seizoen natuurlijk niet op een mooiere manier af kunnen sluiten en dat hebben we vooral te danken aan alle trouwe supporters, geweldige invallers en reserves en onze fantastische coach Marco! Helaas was dit ook de laatste wedstrijd van Lisanne, Tom en Matthijs voor Paal Centraal. Ook Marco zal helaas volgend jaar geen coach meer zijn van PC1, maar we kijken ernaar uit om ze allemaal volgend jaar nog een keer terug te zien langs de lijn. Maar nu gaan we eerst lekker genieten van de zomervakantie!
Olympia (S) 2 – Paal Centraal 2
De tweede helft van het zaalseizoen is officieel begonnen en vandaag stond de uitwedstrijd tegen Olympia op het programma. Na een kapotgeschoten korf tijdens het inschieten en een goede warming up konden we beginnen met Manuela, Susan, Ruben en Stuart in de aanval en Anne, Femke, Sascha en Timo in de verdediging. Op de bank zaten de twee fantastische reserves Julie en Martijn.
Olympia begon meteen erg fel en ze schoten zuiver. Al snel lukte het Olympia om er zes in te leggen, terwijl wij nog bleven steken op twee. Toen werd de zeer goede keuze gemaakt door Geert om een timeout aan te vragen waarin hij iedereen weer op scherp zette. Vervolgens begonnen we meteen in te lopen en na een paar minuten staat het dan 7-4, maar daar bleef het niet bij. Door doelpunten van Timo, Stuart en Femke werd het ineens 7-8 en gingen we de rust in met een voorsprong. Onder andere met een prachtig afstandsschot van Sascha zetten we deze lijn door in de tweede helft en liepen we steeds verder uit. Olympia kreeg het steeds lastiger en ze besloten om Anne in alle rust de bal op te laten rapen bij een vrije bal, waarna ze hem in alle rust erin legde. Na dus een prachtige comeback en een laatste schot van Susan weten we de wedstrijd te winnen met een mooie stand van 12-17.
Helaas raakte Femke vlak voor het einde van de wedstrijd geblesseerd, dus laten we hopen dat ze snel weer hersteld, want we hebben iedereen nodig om te gaan strijden voor dat kampioenschap!
Paal Centraal 2 – Valto 6
Op een opmerkelijk warme 29 oktober was het dan alweer tijd voor de laatste thuiswedstrijd van het veldseizoen. Er stond geen zuchtje wind en terwijl de bladeren nog even van het veld geveegd werden door Timo konden we lekker lang inschieten voor de wedstrijd. En toen iedereen klaar was met zijn voorbereiding en onze fantastische coach Geert zijn motiverende praatje had gehouden konden we gaan beginnen met de volgende opstelling:
Aanval: Lucía, Manuela, Melle en Stuart
Verdediging: Femke, Lisanne van Ooijen, Ruben en Sascha
Reserves: Anne, Susan, Arjan en Cyril
In de eerste helft begonnen we gelukkig goed en daardoor kwamen we al snel op 3 punten voorsprong. Maar helaas konden we dit niet volhouden en pakte Valto onverwachts een voorsprong van twee punten. Vlak voor de rust kwam Arjan in het veld voor Ruben. Na een iets minder spectaculair einde van de eerste helft herpakten we ons wel en gingen we de rust in met 5-6.
Nadat dat Geert de focus weer terughaalden bij het team en Susan erin werd gewisseld voor Lisanne konden we beginnen met de tweede helft. Deze begon met een prachtig schot van Sascha die de stand meteen weer gelijk maakte. Na een paar goals aan beide kanten begonnen we langzaam steeds verder uit te lopen door de goals goals van Femke, Sascha en Stuart. Lisanne werd vervolgens terug in het veld gebracht voor Femke. Na een fenomenale duikbal van Melle kon Arjan ook een mooi balletje scoren en zo liep de score langzaam op naar 12-9. Ook Melle verdiende uiteraard nog een mooi doelpunt en die maakte hij ook meteen, waardoor de voorsprong nog groter werd. Valto lukte het nog net een paar doelpuntjes te maken, maar dit was zeker niet genoeg voor de winst. Uiteindelijk hebben we met een prachtige 14-11 het veldseizoen af kunnen sluiten.
Alle invallers en het publiek heel erg bedankt, nu lekker een weekje rust en daarna lekker de zaal in!
Groetjes, Romana